قسمت دوم - نگاهی به برنامه های تلویزیون در ماه رمضان
برنامه های زیادی از شبکه های مختلف به مناسبت ماه رمضان از سیمای جمهوری اسلامی ایران در حال پخش هستند
اما محبوب ترین آنها برنامه ی ماه عسل (شبکه 3) و جشن رمضان (شبکه 5) می باشند. هرکدام در نوع خود ایده هایی دارند که برنامه را برای مخاطب جذاب می کند.
برنامه ماه عسل با اجرای "احسان علیخانی" چند سالی است که از شبکه ی سه پخش می شود و امسال هم طبق روال ادامه داشت، هرچن بین این چند سال وقفه هایی برای ممنوع التصویر بودن مجری وجود داشت، که این خود باعث شد مردم تحریک به دیدن این برنامه شوند. این برنامه ابتدای امر بسیار بهتر از حالا بود، کل این برنامه ی حول محور داستان مهمانی که دعوت شده می چرخد و گاها میان برنامه هایی مربوط به موضوع روز هم پخش می شود.
روند دعوت مهمان ها به این برنامه طی سال های اخیر تغییر کرد و اوج آن امسال بود، مهمان هایی که دعوت می شدند تنها داستانی غم انگیز داشتند که بسیاری از آنها به جایی ختم نمی شد و نه تنها دردی از کسی دوا نمی کرد شاید به غم و غصه های مخاطب هم اضافه می کرد، یا برای مثال مهمان هایی دعوت می شدند که بر اثر یک درگیری کوچک یک نفر را کشته اند و این خود باعث تشویش اذهان نسبت به جامعه بیرون بود.
مجری برنامه گاهی علنا به مهمان خود توهین می کند، در حین صحبت های مهمان به سویی دیگر نگاه میکند، میخندد یا بین حرف های او می پرد که این اوج غیر حرفه ای بودن یک مجری است، یا مثلا وقتی مهمانی دعوت می کند که ضعفی دارد (برای مثال معلولیتی دارد) به بدترین نحو از او سوالاتی می پرسد که مستقیما به این ضعف اشاره می کند. در یک کلام شاید بتوانم بگویم که این جدا از مسئله ی مجری گری، بی ادبی نیز محسوب می شود.
اما برنامه ی "جشن رمضان" که در ماه رمضان از شبکه تهران پخش می شود با اجرای "کاظم احمدزاده" و "هومن حاج عبداللهی"، در مجری گری کاظم احمدزاده که حرفی نیست، یک مجری توانمند و کارکشته که از قدیمی های این کار است، اما هومن حاج عبداللهی ، که به نظر می رسد تنها دلیلی که مجری است، این است که برنامه را از حالت خشک بودن به طرف خنده و شادی ببرد، (این برنامه در شب های قدر فقط با کاظم احمد زاده بود)
روند اصلی برنامه در صحبت های کوتاه دو مجری است، سپس میان برنامه ها و دعوت مهمان که معمولا افرادی مانند بازیگران، بازیکنان یا خواننده هستند. اما بخشی که این برنامه را محبوب کرده یخش برآورده کردن آرزوهاست. در این بخش نامه هایی که از طرف افراد نیازمند نوشته شده و شامل آرزوهایی است که دارند، روی یک برد وصل شده و مهمان برنامه با انتخاب یکی از این نامه ها بصورت اتفاقی، آرزوی داخل نامه را برآورده می کند (البته نه مثل غول چراغ جادو، نامه را میخواند - به دلخواه برخی نمی خوانند - سپس در قسمت بعدی برنامه فیلم رفتن مهمان به خانه ی فردی که نامه داده را پخش می کنند)
گاهی هم خود کاظم احمدزاده جدا از بخش آرزوها، طی تهیه گزارشی از یک خانواده نیازمند به این خانواده کمک می کنند. که این کمک گاها کمک مردمی و گاها از طرف فردی خاص یا خود برنامه است.
در کل برتری جشن رمضان نسبت به ماه عسل، بخش های شادی است که در برنامه گنجانده شده و بر تعادل پیش می رود.
گذری بر فیلم The Interview 